Ik kan me voorstellen dat de overgrote meerderheid van de Nederlanders, wat zeg ik, de overgrote meerderheid van de mensen die ik ken, dat niet weet. Ik doel hier niet op de veelgenoemde klacht dat Plato en The Secret in de gemiddelde boekenwinkel dezelfde kast toegewezen krijgen (wel erg!). Of de onlangs gehoorde opmerking dat ik misschien wat meer moet studeren en wat minder moet netwerken (er is immers een verschil tussen er over schrijven, je weet wel, human interest en er de hele dag mee bezig zijn). Nee, de algemenere vraag: waar bestaat mijn werkdag uit?
Er zullen zat mensen nu op hoge poten opspringen (leuk beeld!) en roepen: maar hee, wacht eens even, je bent student, je werkt niet! Daarop is mijn antwoord: zolang ik elke maand een bedrag van de overheid krijg om essays te schrijven vind ik dat werk. Het studentenleven beschouwen als een vier jaar (ok, zes jaar) lange vakantie, danwel als student danwel als politicus, lijkt me onterecht. Dat levert respectievelijk een zesjesmentaliteit of forse bezuinigingen op de kenniseconomie op.
Met die opmerking uit de weg dus mijn werkdag van vandaag. Gewoon, voor de human interest.
08:45 In de bus, met een artikel van mevrouw Steele. Beetje lezen, beetje naar het mooie doch regenachtige Londen kijken.
09:15 Met een flinke bak thee achter mijn bureau. Eerst maar even het artikel van Jeffrey lezen, geschreven in de jaren vijftig maar nog steeds relevant. Dan proberen zijn argumentatie in een A4-tje samen te vatten. Wat is de structuur van zijn artikel? Ben ik het met hem eens? En als hij gelijk heeft, wat betekent dat dan voor mijn onderzoeksvraag?
12:00 Tijd voor lunch! Even proberen de flyers op de campus te ontwijken (er zijn universitaire verkiezingen, daar trekken ze van alles voor uit de kast, van tijgerkostuums tot stoepkrijt), dan bij de lunchroom een broodje en een peer halen.
12:15 Mmmm, peer. Achter mijn bureau, met het artikel van Steele, om het uit te lezen en dan een samenvatting te maken. Steele schreef haar artikel een paar dagen geleden en heeft het aan mij toegestuurd toen ik haar daar om vroeg. Ik kan haar dus alles vragen wat ik wil (of dat ga ik in elk geval proberen!). Even een nette mail typen met twee centrale vragen. En tussendoor, een klein paniekmomentje als ik een mail binnen krijg over een van mijn fondsenaanvragen. Blijkt dat ze meer info nodig hebben. Gelukkig kan ik het snel oplossen door een laatste formuliertje in te vullen en terug te sturen naar de secretaresse.
16:00 Het departement drinkt koffie. Discussie over het Leven als Academicus, ongevraagd advies van prominenten aanhoren en proberen optimistisch te blijven als een postdoc over de arbeidsmarkt begint. Opmerking van de dag, van M., philosopher of physics: "Global warming? Daar maak ik me geen zorgen over hoor. Uiteindelijk is er maar een ding belangrijk en dat is zwaartekracht. De zon heeft niet zo lang meer, over een paar biljoen jaar wordt-ie toch een rode reus." Ik vertel een leuke anecdote over hangjongeren in mijn thuiswijk Islington die oude vrouwtjes met uien bekogelen.
18:30 Terug in de bus. Paar pagina's van Douglas' boek lezen, het meest recente werk in de niche die ik voor mijn onderzoek bestudeer, maar vooral ook uit het raampje kijken. Het is lekker rustig dus zit ik bovenin en voorin in de dubbeldekker. Ik denk met een glimlach aan de beroemdste wetenschapsfilosofe van het moment, die me toevertrouwde dat ze graag op die plaats zit en dan doet alsof ze buschauffeur is. (Toch twijfels over haar carriere?)Morgen, als jullie het leuk vinden, ook een post over mijn dag buiten het Londense academische leven. Op de planning staan alvast het lezen van een hoofdstukje uit Douglas' boek, patat van de Burger King op King's Cross, de wekelijkse leesgroep in Cambridge en een departmental seminar over de geschiedenis van lepra. Hoera! Dat toch liever dan achter het stuur van de dubbeldekker.
