Het PhD-spel is, zoals inmiddels hopelijk duidelijk is, heel ingewikkeld. Elk schema dat ik heb gemaakt was wel op de een of andere manier ontoereikend: het gaf bijvoorbeeld de tijdsafhankelijkheid niet goed weer, of het nam niet mee dat sommige steden leuker zijn dan anderen om in te wonen, of er werd geen rekening gehouden met het feit dat die ene begeleider me wel heel erg zag zitten en even een babbeltje ging doen met het departement om me op een shortlist van maar drie mensen te krijgen voor een veel te nerveusmakende competitie en dat terwijl ik dacht nooit meer echt nerveus voor presentaties te zullen worden maar tenminste had ik een plaatje van een ijsbeer op een van mijn sheets en daar werd dan wel weer een minuut of twee hard om gelachen en nu maar hopen dat dat genoeg is om heel veel geld te krijgen want het zou zo zonde zijn van je treinkaartje Londen anders...Over een week weet ik of dat laatste is gelukt. Dat is fijn, dat brengt rust, want:
1. Als ik geld krijg dan wijs ik ze niet af. Dus dan weet ik waar ik heen ga.
2. Als ik géén geld krijg kan ik niet naar hen toe, dan blijft er nog maar één optie over, en dan weet ik ook waar ik heen ga.
Beiden zijn goed. Maar tot die tijd is het wel heel erg spannend...
